Yürüyüş
Bir pazar günü...
Dünya denen yerdeyim.
İçi ateşle dolu, boş bir alemdeyim.
Yürüyorum, yürüyorum, gidiyorum.
Nereye gittiğimi belki bilmiyorum.
İnsanlar görüyorum.
Şık, güzel insanlar...
Güzel olduklarını ben biliyorum.
Ama onlar bilmiyorlar.
Avuçlarına bakıyorlar.
Her şeyden habersiz, hayattan kopuk,
Avuçlarında yaşıyorlar.
Bir şadırvana geliyorum.
Yaşlı, tecrübeli şadırvan...
Nice aşıklar görmüş.
Nice kavuşmalar, nice ayrılıklar görmüş.
Duygusal, sevdalı şadırvan...
Yanında iki tane delikanlı...
Arkadaşlar belli ki...
Ama ne beriki konuşuyor ne öteki.
Birbirlerinin yüzüne bakmıyorlar.
Avuçlarına bakıyorlar.
Sanki, sanki avuçlarında yaşıyorlar.
Tebessüm ediyorum.
“Merhaba” diyorum.
Delikanlılar başlarını kaldırmıyorlar.
“Merhaba” diyor yaşlı şadırvan.
Gençlere bakıyor, boynunu büküyor.
Gülümsüyorum, yaşlı şadırvana veda ediyorum.
Yürüyorum, yürüyorum,
Bir parka geliyorum allı yeşilli.
İçinde insanlar var.
Yirmi beşli, otuzlu, ellili...
Birbirlerine bakmıyorlar.
Birbirleriyle konuşmuyorlar.
Avuçlarıyla konuşuyorlar.
İçim bir garip vaziyette,
“Merhaba” diyorum.
“Merhaba” diyor küçük sincap, eski bank.
Ama insanlar demiyorlar.
Onlar avuçlarıyla konuşuyorlar.
Başımı sallıyorum.
Küçük sincaba, eski banka veda ediyorum.
Yürüyorum, yürüyorum.
Parkın sonuna geliyorum.
Orada bir çınar...
Bilmem belki iki yüz,
Üç yüz yaşında var.
Altında nice aşıklar,
Nice sevgililer buluşmuşlar.
Her zamanki gibi,
Altında bir güzel kız...
Bir yakışıklı oğlan var.
Belli ki aşıklar...
Ama onlar bile konuşmuyorlar.
Birbirlerine yazmıyorlar.
Avuçlarına yazıyorlar.
Üzülüyorum, üzülüyorum.
Dudaklarımı ısırıp,
Acı acı gülüyorum.
Tebessüm ediyorum.
Tebessüm ediyor ihtiyar çınar.
Aşıklar hiçbir şey demiyorlar.
Avuçlarına bakıyor,
Zavallıca gülüyorlar.
İhtiyar, heybetli çınara veda ediyorum.
Üzgün üzgün başını eğiyor, “elveda” diyor.
Yürüyorum, yürüyorum.
Bekle beni yalnızlık!
İnsanlık ölmüş.
Yanına geliyorum.
Oğuzhan Gazi Okumuş