top of page
TİYATRO
Bozuk plak misali,dönüp dolaşıp aynı yerde olduğumu anlamak nefesimi kesen.
Sabah uyandığımda, günlerden bir tanesini daha suyla gönderiyorum geçmişe.
Yine ağzımın tadı bozuluyor,yüzüme çarpan suyla gözümü açtığım dünyadan.
İçim tıka basa doluyken,bir kaç kişiyi daha çekiyorum sineme.
Geçiriyorum yırtık pırtık ruhumun üzerine, en şık en pahalı kıyafetlerden.
Maskelerden bir maske seçip, bakıyorum özenle yerleştirdiğim yüzüme.
Olmuşum işte! Son olarak takıp takıştırıyorum bulduğum sahte kişiliklerden.
Sergiliyorum, hayat denen tiyatro oyununda gösterimi.
Sergiliyorum yaşantınızın en içler acısı halini,sizler gülerken.
Özlem Çukur
bottom of page